مقاله ای از وزیر خارجه سابق هند در اعتراض به فشار غرب بر روسیه

آندین نارتیو، وزیر امور خارجه سابق هند گفت: «فشار دادن غرب برای محکوم کردن روسیه به دلیل حمله به اوکراین به عنوان نوعی تعهد سیاسی و اخلاقی به دموکراسی، یک اقدام شرم‌آور است.» اگر دموکراسی‌های غربی واقعاً معتقدند که همه دموکراسی‌ها موظف به اتحاد علیه روسیه در این زمینه هستند، نشان می‌دهد که چقدر اسیر شعارهایشان شده‌اند و نمی‌توانند ناهماهنگی را در موضع خود ببینند.
از سوی دیگر، اگر آنها متوجه شوند که خودشان به اصلی که اکنون در مورد روسیه از آن حمایت می کنند، پایبند نبوده اند، این بدبینی آشکاری است که ناشی از احساس قدرت غیرمسئولانه است.

هند از سال 1947 یک کشور دموکراسی بوده و هیچ توجه ویژه ای از سوی غرب در جبهه های سیاسی، اقتصادی و امنیتی دریافت نکرده است. برعکس، چندین دهه است که در زمینه های استراتژیک هسته ای، فضایی و فناوری بالا تحریم شده است. به دلیل عدم تمایل ایالات متحده برای کمک به ایجاد زیرساخت های صنعتی ما با همکاری بخش دولتی، این کشور در زمینه صنایع سنگین به اتحاد جماهیر شوروی نزدیکتر شده است.
در دفاع، به دلیل ترس از نقض برابری با پاکستان، با بی میلی ایالات متحده و بریتانیا برای فروش سکوها و تسلیحات پیشرفته به ما مواجه شدیم. در واقع پاکستان درگیر بلوک های نظامی بود و سلاح به هند داده شد که امنیت هند را تهدید می کرد.

در زمینه هسته ای، هیچ تمایزی بین پاکستان به عنوان یک دولت اسلامی نظامی و یک هند دموکراتیک وجود ندارد. در واقع، هند تا حد زیادی مسئول جاه طلبی های هسته ای پاکستان بود، زیرا آنها به عنوان پاسخی به جنایات هسته ای هند تلقی می شدند. ایالات متحده در نقش رضایت بخشی در دستیابی پاکستان به فناوری تسلیحات هسته ای از چین و اروپا پیشی گرفته است.
غرب از دیکتاتورهای نظامی پاکستان علیه هند بر سر کشمیر حمایت سیاسی کرده است. حتی امروز نیز موضع مبهمی در مورد حاکمیت هند بر کشمیر دارد. از قضا این شوروی و روسیه بودند که از هند حمایت کردند. در صورت حمله تروریستی پاکستان به هندی دموکراتیک، غرب، عمدتاً ایالات متحده و بریتانیا، هرگز تحریمی علیه پاکستان اعمال نکرده اند که در تضاد با موضع آنها در قبال ایران است. هند در بسیاری از این موضوعات کلیدی به سختی از مزیت دموکراتیک در روابط خود با غرب استفاده کرده است. چه بگویم، پاکستان همراه با هند برای دموکراسی به اجلاس جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا دعوت شد، اما بنگلادش از دست رفت.

آنچه در مورد شکاف بین دستور کار دموکراسی غربی و مصالحه هایی که به نفع خود انجام می دهد واضح تر است، نقش آن در به دست آوردن مائو در اوایل دهه 1970 برای سرمایه گذاری استراتژیک بر روی اختلافات بین چین و اتحاد جماهیر شوروی است. این اتحادیه پس از فروپاشی چین برای ایجاد روابط اقتصادی بسیار قوی با چین بدون توجه به سیستم کمونیستی آن ایجاد شد. با وجود چندین دهه جنگ های صلیبی علیه کمونیسم، روابط ایالات متحده با چین به شدت رشد کرده است، از جمله ترکیبی از منافع و لابی ها. بزرگترین شریک اقتصادی واشنگتن امروز؛ این چین است، یعنی یک حکومت استبدادی، حتی بزرگتر از روسیه پوتین، و آشکارا دموکراسی و ارزش های غربی را نابود می کند. محرمانه بودن شهروندان، سانسور جریان اطلاعات، ممانعت از دسترسی به رسانه های اجتماعی بین المللی خارج از وضعیت موجود است. اما در روسیه، ایالات متحده و متحدانش هیچ تناقضی بین ارزش‌های خود و مزایای روابط گسترده با رژیمی که آنها را رد می‌کند، نمی‌بینند. اگر روسیه به اوکراین حمله کند، چین به طور غیرقانونی جزایر و ویژگی های دریای چین جنوبی را اشغال، تصرف و نظامی می کند، به هند حمله می کند، بوتان را اشغال می کند و اکنون بارها تایوان را تهدید نظامی می کند. اگرچه تلاش هایی برای گروه بندی برخی از دموکراسی ها به چهار کشور برای مقابله با چین انجام می شود، چین همچنان بزرگترین شریک تجاری ایالات متحده، ژاپن و استرالیا است.

آنچه مایه تاسف است این است که خود دموکراسی هند به اندازه کافی در غرب مورد احترام نیست. وضعیت دموکراتیک او توسط سازمان های غیر دولتی غربی وابسته به نهادهای سیاسی به «تا حدودی آزاد» کاهش می یابد. دولت هند به دلیل محدود کردن آزادی بیان و همچنین آزادی مذهبی مورد حمله قرار گرفته است، بدون اینکه به آزار و اذیت اقلیت ها اشاره کنیم. موضوع حقوق بشر در هند حتی در سطح سیاسی است. در مورد عملکرد قوه قضاییه در حفظ حقوق شهروندان نیز تردیدهایی وجود دارد. مطبوعات لیبرال غربی به شدت نسبت به هند تعصب دارند. ما در روابط خود با روسیه چنین مشکلاتی را تجربه نمی کنیم. کافی است بگوییم که روسیه مستبد هیچ دلیلی برای انتقاد از هند در این موارد ندارد، زیرا خود هنجارهای دموکراتیک را نقض می کند. حمله روسیه به اوکراین منحصر به فرد نیست و مستلزم تهمت سیاسی و اخلاقی هند به عنوان یک دموکراسی است. نابودی یوگسلاوی، عراق، لیبی، سوریه و افغانستان توسط غرب. او همچنین مسئول هجوم عظیم پناهجویان خارجی و جابجایی های داخلی است. جنگ وحشیانه در یمن همچنان ادامه دارد. تجاوز اسرائیل به فلسطین نیز یک واقعیت است. هند چگونه باید خود را به عنوان یک دموکراسی قرار دهد؟ آیا باید غرب را به دلیل زیر پا گذاشتن هنجارهای رفتار دموکراتیک طرد کنیم و به متحدان خود بپیوندیم تا از غرب فاصله بگیریم؟ هند با توجه به منافع ملی بزرگتر خود در واقع روابط خود را با غرب به ویژه با ایالات متحده تقویت کرده است. امروز ما گسترده ترین رابطه را با ایالات متحده داریم. ما با بریتانیا بر سر یک نقشه راه 10 ساله به توافق رسیده ایم تا روابط خود را به سطح بعدی برسانیم. ما یک دیدگاه عملگرایانه داریم. می دانیم که در غرب چیزهای زیادی برای ستایش وجود دارد و از شکوفایی روابط با آن می توان چیزهای زیادی به دست آورد، حتی اگر رفتار ژئوپلیتیکی قدرت محور آن در برخی زمینه ها مورد مناقشه قرار گیرد. ما باید با واقعیت های بین المللی خاصی زندگی کنیم.

در پایان ؛ هند باید در مورد تهاجم روسیه به اوکراین نه به عنوان یک دموکراسی بلکه در راستای منافع ملی خود موضعی اتخاذ کند، زیرا غرب زمانی که بین او و تعهدش به دموکراسی تضاد وجود دارد، در مورد منافع ملی خود تصمیم می گیرد.

4949