ماه رمضان و عزاخانه‌ای به نام تلویزیون
همه اینها برای دیدار ماه خدا بود. آمدن ماه رمضان انگار شکنجه ای بود که از رادیو فاش شد. این وضعیت باید تا پایان ماه مبارک رمضان ادامه داشته باشد. چه چیزی به ما الهام می شود که همه ما گناهکاریم و باید گریه به مهمانی خدا برویم؟ چه خدایی را به تصویر می کشد؟
گریه و دعا از نوع ارتباطی است که هرکس می تواند با خدای خود داشته باشد. اتفاقا این نوشیدنی ها باعث نشاط روحی و درونی می شوند و انرژی بیشتری برای حضور در جامعه و تعامل با مردم نشان می دهند. اما اینکه تلویزیون و رادیو تبدیل به عذاب می شود چه معنایی دارد؟ آیا حذف ماه خدا از چشم مردم عمدی است؟
من از تلویزیون می خواهم که برخی از برنامه هایی که در کشورهای اسلامی پخش می کند تقلید کند و آنها را دقیق پخش کند.
این مکتب گریه که تلویزیون آن را در ماه رمضان راه اندازی کرد (به جز شبانه روز ضربت خوردن و شهادت حضرت امیر (ع) که همه قبول دارند) جدا از ایجاد حالت افسرده و فضای غم انگیز و فرار از دین. برای هیچکس نان ندارد
منبع
