در شعر علوی دچار قصور و تقصیر شده‌ایم

محمود حبیبی کسبی شاعر درباره جایگاه شعر علوی در شعر و ادبیات بیان کرد: این را بگویم که مضمون شعر و مضمون شعر تعیین کننده عمق و جدیت شعر است. مردی مثل امیرالمومنین علی (ع) مردی است که اگر از هر زاویه ای به این موجود عجیب کلامی بنگرید، می تواند شاعر شود; «چون شخصیت امیرالمومنین(ع) چه در واقعیت، چه در کتب تاریخی و چه در ادبیات و شعر، شخصیتی چندوجهی است.

وی سپس گفت: من علی (ع) را در مورد برده داری دارم، در بالا ایستاده تا جایی که برخی گمان نمی کنند او بنده نیست و خداست و در طول تاریخ اسلام این اشتباه را کرده اند. و گفته ها اگر به جنگ های امامی که در راس نبرد ایستاده بود دقت کنید، اگر به شجاعت و دلاوری ایشان نگاه کنید، می بینید که در تاریخ مانند ایشان نبوده است. وقتی به حکومت و مملکت او نگاه می‌کنید، می‌بینید که او در رأس عدالت ایستاده و با برادر و دشمنش همین‌طور رفتار می‌کند».

حبیبی کاسبی ادامه داد: فردی که در همه زمینه ها در نگاه اول در راس قرار می گیرد، فرصت خوبی برای شاعر و هنرمند ایجاد می کند تا بتواند در حوزه های مختلف به این موضوع نگاه کند، اما مشکلی که پیش می آید این است که اگر شخصیتی که در در همه زمینه ها بالاست، اگر در یک منطقه یک پله پایین بیاییم از حیثیتش کاسته می شود و از او غافل و مقصر می شویم. «از طرفی در خصوصیات انسانی آنقدر پیشرفته است که عده ای را فریب داده و اگر بخواهند از غلو که یک صنعت شعری است علیه امیرالمومنین علیه السلام استفاده کنند، ممکن است به ورطه غلو و شعرشان بیفتند. مشکل اعتقادی خواهد داشت. .

وی تاکید کرد: سرودن شعر در مورد امیرالمومنین(ع) اعم از مداحی و مرثیه، اگرچه آسان به نظر می رسد، اما بسیار سخت است. شاعران زیادی در تاریخ ادبیات درباره او نوشته اند. شاید بتوانیم چند شاعر را پیدا کنیم که حداقل یک شعر در مدح امیرالمومنین بر کاناپه خود نداشته باشند. شاید امام علی (ع) تنها شخصیتی در تاریخ اسلام باشد که بر کاناپه همه شاعران شعر مدح و مرثیه و مدح دارد».

شاعر مجموعه های «منچور»، «دساتیر» و «نیش» درباره داستان هایی مانند درد دل امام علی (ع) با چاهی در شعر گفت: با او صادق و همدردی باشید تا با او همکلام شود. دلش می سوزد و به چاهی می رود که صدای او را نمی شنود و با خدایش مجادله می کند.

حبیب کاسبی درباره آسیب شناسی شعر علوی نیز گفت: ما در طول سال های گذشته زیبایی های شعر ولایی و زیبایی شناسی شعر ولایی و شیعی را کنار گذاشته ایم و بیشتر آنها را شکسته ایم و به سراغ آسیب ها و آسیب شناسی های ولایی رفته ایم. شعر اما سوال من این است که آیا دوستانی که در این سال ها در مناسبت های مذهبی آمده اند به زیان و آسیب شناسی شعر مناسب آئینی ایشان رسیده اند و زیبایی های شعر ولایی را دیده اند و زیبایی شناسی شعر ولایی را در نظر گرفته اند؟ من نمی خواهم به آسیب شناسی نه بگویم، اما این باید در راستای زیبایی شناسی باشد. در کنار آسیب شناسی زیبایی های این منطقه را ببینیم. وقتی زیبایی های شعر روستایی را به مردم عرضه می کنیم، کم کم آسیب ها کمرنگ می شود.»

حبیب حسیبی با بیان اینکه علاوه بر زیبایی اشعار فهیم علوی آسیب هایی نیز دارد، گفت: در این حوزه نیز مانند سایر حوزه ها آسیب هایی مشاهده می شود. این شخص آنقدر قد و قامت دارد و آنقدر در قیام و اسارت ایستاده است که عده ای به ورطه غلو افتاده اند، فقط برای امروز نیست; این در قرن دوم از زمان ابوالخطاب کوفی تا امروز بود. عده ای به ورطه غلو افتاده اند و شعرشان این مشکل را دارد. باز هم این پهلوان در چنان اوج است که عده ای تلاش کرده اند و نتوانسته اند به این درجه برسند و مرتکب سهل انگاری و تقصیر شده اند و شأن پروردگار را به درستی در اشعار خود رعایت نکرده اند.

وی سپس درباره آسیب های شعر علوی در زمان ما گفت: متأسفانه سعی می کنیم معصوم را به نوعی با خودمان مقایسه کنیم و فکر می کنیم مردی مثل امیرالمومنین همان احساساتی را داشت که ما در موقعیت های مختلف تجربه می کنیم و ما آن را داریم. کاری که ما انجام می دهیم را انجام داد. این سؤال ما را بر آن داشته است که در شعر امروز بیش از آن که غلو کنیم بی خیال و مقصر باشیم و اشعاری سروده ایم که شأن امام و کمرنگ شدن مقام کلامی و ملکوتی مولا به شمار می رود. این شاید در شعر امروز لغزنده باشد.

این شاعر در تشریح آنچه در شعر علوی می توان کرد، تصریح کرد: شاید در متون سیاسی و تحلیلی فضایل سیاسی و اجتماعی مولا امیرالمومنین(ع) مطرح شده بود، اما در شعر و ادبیات این موضوع بسیار کمتر مورد توجه قرار گرفت. ما در اشعار خود بیشتر به جایگاه امام، عبادت، روحیه رزمندگی و شجاعت و دلاوری او توجه داشته ایم و شاید در شعر فارسی کمتر به عدالت علوی و شیوه های جامعه پذیری و حکومت داری و سازندگی پرداخته شده است. ملت علوی. من معتقدم در زمان ما نیاز به پرداختن به این مسائل بسیار است، زیرا اولاً ما را امیدوار می کند و ثانیاً ما را برای جامعه ای که بعد از ظهور پیامبر موعود (ص) با آن روبرو خواهیم بود آماده می کند. امروز عامه شعر فارسی مشتاق شنیدن حکومت علویان، گسترش شرایط عدل علوی و نمایندگی از جامعه علوی در شعر هستند و این موضوع می تواند راهگشا و راهگشا باشد».

259259