برای هادی خانیکی| روزنامه‌نگاری او عین جدایی از سیاست اوست

من تقریباً بیوگرافی سیاسی و دانشگاهی او را می دانم. همچنین توضیحاتی در مورد تدریس و تعامل با معلمان و دانش آموزان شنیده ام. هانیکی از جمله کسانی است که با توجه به سن و سالش قبل از انقلاب در کودکی با رژیم پهلوی مبارزه کرد. او یکی از آرمان گرایان است که عده ای او را قطع کردند، عده ای ماندند، عده ای قدرت یافتند، عده ای پشیمان شدند، عده ای کشور را ترک کردند، عده ای معامله کردند، عده ای خلوتی را انتخاب کردند و. ..

فرقی نمی کند هانیکی جزو کدام یک از این دسته ها باشد که اینطور نیست. مهم این است که خانه ای که پس از سال ها از آتش و دود و شعارهای تند و مبارزات سیاسی بیرون آمده، به این نتیجه رسیده است که تنها یک اتفاق می تواند انسان ها را در انسانیت شان نگه دارد؛ اما در این میان تنها یک اتفاق است. با هم صحبت کنید. او همچنین نام زندگی نامه خود را: “مکالمه”.

نمیدانم اگر ارتباطات نمی خواند و اگر الان استاد نمی شد باز هم همین نظر را داشت اما اینطور که فهمیدم او واقعاً هم صحبت است. خوب گوش می دهد و وقتی می خواهد جواب بدهد عدالت از زبانش می افتد، ادب از حرفش جاری می شود. خیر را در فضا می گستراند و عقل او بر همه صفاتش غالب است.

به همین دلیل است که سیاست نه کار اوست و نه علاقه ای دارد. او در دریای «سیاست» غرق می‌شود و فکر می‌کنم این جدایی روزنامه‌نگاری او از سیاست او را دوست‌داشتنی کرده است.