اینجا نفس نفس می زند، در باغ وحش شیراز چه خبر است؟

مسافران نوروزی یکی پس از دیگری پا به باغ وحش می گذارند، اما دیری نمی گذرد که این زمزمه های دلنشین با موسیقی بی کلام بودایی ترکیب می شود و حال و هوای شاد مسافران را به خیالی خام تبدیل می کند. آهنگ های حیات وحش ساختگی هستند و توسط آمپلی فایری پخش می شوند که انگار می خواهد بگوید بعد از دو سال تاج سیاه، حال و هوای باغ وحش شیراز متفاوت است. انگار می خواست فریاد بزند که شما بیایید تماشا کنید. نه افسانه ای از شیرهای بی دندان و تریاک وجود دارد و نه از سلول های باریک و تاریک آلوده.

با این حال فقط کسانی که در شیراز و اطراف آن زندگی می کنند و باغ وحش کوروش قهرمانی جزئی از نوستالژی شهرشان شده است، البته به خوبی می دانند که این خبری نیست. فضا همان حال و هوای حیوانات ناراضی و ساکت و بی حرکت است که سالهاست وجود دارد زیرا فریادی آرام شنیده می شود و محیط آن را می شنود و اگر نور روشن شود. وضعیت اسفبار اقتصادی دو ساله نیز به لیست بلندبالای بحران ها افزوده است.

چشمان روشن برای مسافران با گراز پلاستیکی

اولین منظره ای که با نگاه کردن به باغ وحش شیراز می بینید، گله ای از گرازهای وحشی است که مانند چاهویل عذاب دیده در مناطق پر از پلاستیک و زباله پرسه می زنند و پلاستیک می نوشند. اسارت آنها در مناطق پست است و مسافران در ارتفاعات اولین موهای خود را برای این ساکنان عجیب کوتاه می کنند. زنی که لهجه اش نشان می دهد مسافر تهرانی است آهسته به شوهرش می گوید: به چه نگاه می کنی؟ خوردن این بدبختی؟ ‌»… و راه خودش را می‌رود، اما منظره‌ای جذاب را با خود می‌آورد.

این خرس به دلیل روان پریشی اش معروف است

در طرف دیگر باغ وحش، چند خانواده در حال تماشای چند خرس هستند. مردی نوزادش را در آغوش گرفته و با حرکات عجیب خرس سعی می کند او را بیدار کند زمین نخورید. برخی از مسافرانی که فکر می کنند این خرس برای آبشار و گسترش خود آموزش دیده و این حرکات عجیب را نشان داده اند شروع به تیراندازی می کنند. بدون اینکه بدانیم این خرس بی زبان از اختلال «زوکوزا» رنج می برد. و حرکات تکراری او ریشه در اختلالاتی دارد که در میان حیواناتی که برای مدت طولانی در یک محیط مصنوعی و بسته به دام افتاده اند، رایج است. حرکات عجیب این خرس از دیرباز آنقدر توجه مردم را به خود جلب کرده است که به «خرس پریشان شیراز» شهرت یافته است، اما حتی صحبت از آن نیز باعث نشد دوستی محیط زیست پیدا کند و به حال خود فکر کند.

اتاق زایمان لعنتی

دوباره گراز! اما این بار در حصاری حصار شده که فقط یک تشت آب در آن دیده می شود. او به تازگی یک گراز در اطراف بچه هایش به دنیا آورده است. بچه ها مثل چهار تکه گوشت صورتی روی زمین افتادند. یکی از بازدیدکنندگان تکه ای نان به گراز مادر می دهد. می دود و با تشنگی وصف ناپذیر نان را می بلعد. تکه های نان بیشتری روی حصار پرتاب می شود و ناگهان سر خوک های دیگر در قفس است و قائله همین جا می رود. نبرد برای نان و سرانجام گراز مادر پیروز می شود. با بیشترین طعمه، او نای را قورت داد تا فرزندانش را زنده نگه دارد.

هدف و سودآوری پرورش این همه گراز در مقایسه با سایر حیوانات برای باغ وحش شیراز چیست، سوالی است که به دلیل عدم راهنمایی مانند سایر سوالات برای بازدیدکنندگان بی پاسخ مانده است..

سنگسار

“پدر! پدر “اون بچه دوباره بیسواد… ببین، این بار رفت پیش سگها.” تا شکنجه کند و ناله دیگری را تماشا کند. .

لانه برای سگ‌این یکی از بدترین نقاط باغ وحش شیراز است. درست مثل یک سلول. تاریک تاریک تاریک. فراموشی فراموش نشدنی در تاریکی با دیدن یک جفت چشم فراموش شده در دنیا خیره می شوی اعماق آن سیاهی به تو خیره شد و برای آزادی اش التماس می کند. آنقدر دلتنگی و غم در این سیاه چال ها وجود دارد که کمتر بازدیدکننده ای برای دیدن آن می رود و کمتر بازرس محیط زیستی به آن رسیده است.

شیرهایی با قلمرو به اندازه تابوت

شیرهای نر و ماده از هم جدا می شوند، در قسمت فنس کشی شده ماده ها، بر خلاف اکثر قفس هایی که علامت ندارند، توضیح کتبی داده می شود که شیرها بیشتر روز را استراحت می کنند. همین توضیح برای توجیه متهم بودن آنها به تریاک کافی است.

لاغری و سکون و شیرهای خمیده باغ وحش شیراز در گوشه قفس سال ها این شایعه را بر سر زبان ها انداخته بود اما رنج این شیرهای خروشان به حدی بود که چنین شایعه ای در میان آنها گم شد.

در میان تلفن های همراهی که به سمت قفس حرکت می کنند، یکی از شیرها شروع به غر زدن می کند که بیشتر شبیه غرغر است. شیر باش و غرغر می کنی یکی از شگفتی های باغ وحش شیراز این است که آدم با موبایل یک قدم به عقب برنمی گردد و دلش نمی لرزد. اما این صحنه طنز وقتی محو می شود که در پس زمینه، این دلخراش ترین شکل حفاظت از حیات وحش ایران است.

در همین محوطه حصارکشی شده تعدادی سرداب باریک و تاریک دیده می شود. یک لمس در هر سردابه. شیرهایی که قلمروشان به اندازه یک تابوت است و هر فرصتی را برای پارو زدن گرفته است.
از میان شیرها، تنها سر قابل رویت خشک مانده و به بازدیدکنندگان خیره شده است. دیدگاهی که شاید تنها آرزویش این است که روزی یک فعال حقوق حیوانات خورشیدی یا حداقل یک بازرس دلسوز محیط زیست باشد.

اینجا خبری از خنده نیست

تحمل بار سنگین بخش خصوصی به تنهایی برای زنده ماندن یک گروه محکوم کافی است و باغ وحش شیراز که به دلیل دوری زیاد از شهر شیراز و قرار گرفتن در واحدی کثیف است، بازدیدکنندگان زیادی در طول دوره سال، مشکلات تکرار می شود.

اینجا به نظر می رسد که زندگی از نفس افتاده است. از یک تابلوی نقاشی قدیمی و رنگ و رو رفته در باغ وحش گرفته تا دو تابلوی آهنی نصب شده در ورودی که عکس های کاغذی محو و محو سیروس قهرمانی، بنیانگذار باغ وحش شیراز را در خود جای داده است و هیچ اطلاعات روشنی برای بازدیدکنندگان ندارد. نه، همه چیز نشان می دهد که این مجموعه در نقطه ای نامعلوم زانو نمی زند یا در جایی از تاریخ حرکت نمی کند.

قفس‌های بزرگ پرندگان که در نایلون ضخیم پیچیده شده‌اند، بدون طعم و فضای مفرح، و بخشی از آن سوراخ شده تا مردم بتوانند تماشا کنند. لاک‌پشت پیری که در محوطه‌ای کوچک به دیوار سیمانی تکیه داده است، آب‌های کثیف و کدر حوض‌ها، آکواریوم‌های آهنی زنگ‌زده در باغ، پرندگان ساکتی که حتی از ملودی‌های جذاب آمپر هیجان‌زده نشده‌اند، بچه شامپانزه‌ای که تنها سرگرمی‌اش است. در حال بازی است.، که از یک بازدیدکننده ربوده است و حتی نامی که یکی از کارگران باغ وحش برای او انتخاب کرده است: بیگلی بیگل! اینجاست که زندگی در حال تقلا است نفس کشیدن .در اینجا اگر او کاری انجام داده است‌آنها خاکستری هستند. لانه شیر خاکستری است. شامپانزه ها به رنگ خاکستری زندگی می کنند، و اگر سبز باشند، متعلق به قلمرو انسان هستند، نه به آنهایی که در خارج از حصارها گرفتار شده اند..

شاید اینطور نباشد، اما اینطور بود

در چنین شرایطی مشخص نیست که باغ وحش شیراز و سایر باغ وحش های ایران که وضعیت مشابهی دارند و بر اساس کدام کارکرد به حیات خود ادامه می دهند، بر اساس کدام استاندارد بین المللی است.

در بیشتر نقاط جهان، عملکرد باغ وحش ها به عنوان حفاظت از گونه های جانوری، تشکیل کلونی های احیا کننده، آموزش و حفاظت از گونه های در معرض خطر تعریف می شود. در برخی موارد باغ وحش ها در ارتباط با مراکز دانشگاهی ارزشمندترین پروژه ها را برای مطالعه محیط زیست و حیات وحش انجام می دهند اما در کشور ما در شرایطی که نه چرخ گردشگری می چرخد ​​و نه حتی وعده های معاون وزیر. محیط زیست محیطی سازمان حفاظت. بر اساس استانداردسازی و رتبه‌بندی باغ‌وحش‌ها، مشخص نیست که این محراب‌های سوت‌زن و کور حداقل چه زمانی به پناهگاهی تبدیل می‌شوند که آسیب کمتری به ساکنان زبان بسته آن وارد می‌کند.

شاید اون روز اکوپارک ها تبدیل شدن به یک پدیده گسترده و باغ وحش های مجازی جای خود را در میان مردم باز می کنند، از باغ وحش های غیر استاندارد ایران، به جز تاریخ تلخ چیزی باقی نمانده است.

233233