استاد اسلامی ندوشن و مستند ماندگار

حدود سی سال پیش گفتگوی مفصلی با او داشتم که چند ساعت به طول انجامید، اما در نهایت بنا به دلایلی از من خواست که از انتشار آن – که ویدئویی بود – خودداری کنم و تا امروز به این قول پایبندم. در آن زمان در خانه و در جلسات ادبی به دیدار ایشان می رفتم.
مرحوم ندوشن کمتر در قالب های معمول شعر، داستان کوتاه و رمان می نویسد و نکات آشنای بیشتری برگرفته از ادبیات کلاسیک، تاریخ و ایران ارائه می کند.

یادم هست وقتی به عنوان دبیر همایش جهانی عطار نیشابور از ایشان خواستم مقاله ای ارائه کند و در کنگره شرکت کند، اما ایشان با کمال میل پذیرفتند و با قطار عازم نیشابور شدیم. سروش و همکاران شرکت کردند. او آرزو داشت پس از مرگ در نیشابور نزدیک عطار به خاک سپرده شود.

نقد و ارزیابی آثار فرهنگی و ادبی از دیگر علاقه مندی های او بود که به شایستگی و در قالب کتاب و مقاله منتشر شد و به صراحت اشتراکات فرهنگی دو کشور و لزوم حفظ خط و زبان فارسی را پذیرفت و از آن سخن گفت.

اینجانب به نوبه خود درگذشت این فرهنگی را به همسر فرهیخته ایشان جناب آقای دکتر شیرین بیانی کارشناس ارشد علم و اندیشه تسلیت عرض می نمایم. امیدوارم بزودی مصاحبه و مستند تصویری ایشان را خدا رحمت کند تهیه و ارائه کنم.